Nederbeat: popcultuur in Nederland

Net als in andere westerse landen werd de Nederlandse samenleving in de jaren zestig en zeventig gekenmerkt door een grote groep ‘babyboomers’ die hun eigen cultuur vestigden en sterk werden beïnvloed door de Engelse en Amerikaanse popmuziek.

Piratenzenders als Radio Veronica en Radio Noordzee promootten niet alleen Engelse en Amerikaanse muziek, maar waren ook belangrijk voor de ontwikkeling van Nederbeat, de Nederlandse variant van de popmuziek in de jaren zestig. Meest bekende zijn Shocking Blue en de Golden Earring die in de jaren zeventig internationaal hoog scoorden in de Verenigde Staten met “Venus” en “Radar Love”. Andere internationaal bekende groepen uit Nederland zijn Focus, Cuby + Blizzards, Brainbox en Ekseption.

Een heel eigen geluid hadden the Cats met hun typisch Volendamse “palingsound”.

Maar ook televisie was belangrijk met het bekende programma Toppop. Voor Amerikaanse en Britse bands was Toppop vaak een springplank naar een carrière in de rest van Europa, en soms zelfs naar het land waar ze zelf vandaan kwamen.

In de zomer van 1974 werden de piratenzenders “Veronica” en “Noordzee” door de overheid verboden, waardoor jongeren alleen nog maar terecht konden bij het veel minder populaire Hilversum 3. De jongerencultuur bloeide wel in het livecircuit. Nederland had veel grotere en kleinere podia zoals Paradiso in Amsterdam, Paard van Troje in den Haag, of Doornroosje in Nijmegen.

Groepen als Herman Brood en zijn Wild Romance toerden door het hele land en stonden ook op bekende festivals als Pinkpop en Parkpop.

Natuurlijk is er met bijvoorbeeld het “Levenslied” en Corry Konings altijd popmuziek in de Nederlandse taal geweest. Nederlandstalige artiesten zoals Ramses Shaffy, Boudewijn de Groot en Normaal werden beïnvloed door verschillende stijlen zoals het Franse chanson, folk, rock, en blues. Erg populair was de groep “Doe Maar” die eind jaren zeventig en begin jaren tachtig reggae in het Nederlands speelde.

 

Nederpop rock Herman Brood and his Wild Romance, vinyl portrait

Hermanjoop van Horik (1957) en Shpritsz van Herman Brood & His Wild Romance (1978)

In 1976 trad Herman Brood op in Vlierden, hier vlakbij. Een vriend van me zei dat ik veel op hem leek en dat ik alleen mijn kuif maar hoefde te veranderen. Ik heb dat gedaan en de mensen begonnen me al vrij snel Herman te noemen. Ik heb daar toen hermanjoop van gemaakt.
Ik heb hem goed leren kennen en kwam ook wel bij hem in het atelier waar hij schilderijen maakte.
Herman was pure rock and roll. Tegen een uur of vier werd ie wakker, liep naar de koelkast voor sterke drank, zette een spuitje en was weer aanspreekbaar. Ook samen hebben we daar best wat afgezopen.
Het was een lieve, heel sympathieke en een mooie man. Ik denk zelfs wat verlegen. Maar als er een camera in de buurt was draaide hij om als een blad aan de boom.
Toen Herman van het Hilton is gesprongen ben ik me nog meer gaan kleden zoals hem en ben ik ook in zijn stijl gaan schilderen.

Zelf heb ik nooit drugs gebruikt maar gezopen heb ik wel. Ik dacht dat ik drank nodig had om plezier te kunnen maken en om mensen te kunnen entertainen.
Nu drink ik al 9 jaar geen alcohol meer. Naast mijn hermanjoop activiteiten ben ik nu 24 uur per dag beschikbaar om mensen te helpen met een alcoholverslaving.